Μποέμ – Μποέμισσα
(Το παρόν αποτελεί ακριβές απόσπασμα από το βιβλίο της Κας Γιολάντα Τσορώνη – Γεωργιάδη, με τίτλο «γιατί το λέμε έτσι…», Εκδόσεις ΩΡΙΩΝ, 2007).
Με τη γαλλική λέξη boheme που θα πει τσιγγάνος από τη Βοημία, χαρακτηρίστηκαν κυρίως οι λογοτέχνες και οι καλλιτέχνες του Παρισιού, οι οποίοι ξόδευαν όλο το κέρδος της ημέρας, κάνοντας όνειρα για νέα έσοδα την επομένη, όπως ακριβώς έκαναν οι πλανόδιοι και οι τυχοδιώκτες Βοημοί τσιγγάνοι (Bohemiens Βοημοί).
Αργότερα που η ονομασία επεκτάθηκε, Μποέμ αποκαλούνταν όλοι εκείνοι που χωρίς να είναι καλλιτέχνες, ζούσαν ξένοιαστη ζωή, εύθυμη, κατ’ ανάγκη λιτή, εκείνοι που δεν φρόντιζαν να αποταμιεύουν χρήματα, σε αντίθεση με τους αστούς. Ο Ερρίκος Μυρζέ έγραψε ένα μυθιστόρημα για τη ζωή των παριζιάνων μποέμ, “Scenes de la vie de Boheme, 1851”.
Ακόμα και σήμερα, “μποέμ” χαρακτηρίζεται γενικά ο αδιάφορος άνθρωπος ή ο αδύναμος να φροντίσει για το αύριο αλλά και ο καλλιτέχνης ή ο λόγιος που ζει φτωχικά αλλά ξένοιαστα, όπως και οι παλιοί καλλιτέχνες του Παρισιού.
