Σύμφωνα με το ελληνικό έθιμο, κάθε Πάσχα ψήνουμε αρνί στη σούβλα το οποίο ονομάζεται και οβελίας. Πώς προέκυψε όμως αυτή η ονομασία;
Στα αρχαία χρόνια οβολός ή οβελός λεγόταν μια μεταλική ράβδος (εξαιτίας του σχήματος που είχε, αφού έμοιαζε με την οριζόντια γραμμή (-) που σημείωναν οι κριτικοί στην αρχή και στο τέλος λέξης ή χωρίου αρχαίου κειμένου με σκοπό να επισημάνουν ότι ήταν νόθα), τον όγκο της οποίας χρησιμοποιούσαν ως μονάδα βάρους και χρήματος ταυτόχρονα. Έξι τέτοιες μεταλλικές ράβδοι (οβολοί ή οβελοί) πληρούσαν τη δράκα (τη φούχτα δηλαδή, γιατί τόσες συνήθως μπορούσε να κρατήσει κάποιος μέσα σ’αυτήν), γι’αυτό και το σύνολο έξι οβολών ονομάστηκε δραχμή.
Από το νόμισμα οβολός ή οβελός οι αρχαίοι δημιούργησαν τη λέξη οβελίτης. Αντιστοιχούσε σε ένα είδος άρτου ή γλυκίσματος από ζυμάρι, που πωλούνταν αντί ενός οβολού και ψήνονταν περασμένα σε σιδερένια ράβδο, για να προσφερθούν ως αναίμακτη θυσία σε θεούς και ήρωες. Επειδή το πασχαλινό αρνί μπορεί να μη στοιχίζει έναν οβολό, αλλά για να ψηθεί στη θράκα, περνιέται σε μια τέτοια μεταλλική η ξύλινη ράβδο που μοιάζει με εκείνους τους αρχαίους οβελούς αλλά είναι μακρύτερη, το σουβλιστό αρνί ονομάζεται και οβελίας.
