Κάποτε, λέει η παράδοση, ο βασιλιάς της Φρυγίας, Μίδας, βρήκε στο βασιλικό κήπο του το Σιληνό να κοιμάται ξένοιαστος ύστερα από βαρύ μεθύσι. Χωρίς να χάσει καιρό, τον έδεσε με αλυσίδες από τριαντάφυλλα και έσπευσε να τον παραδώσει στο Διόνυσο που τον είχε χάσει και έψαχνε απεγνωσμένα να τον βρει. Ο θεός, ενθουσιασμένος που ξαναβρήκε το Σιληνό του, ρώτησε τον Μίδα τι ήθελε να του χαρίσει για να τον ευχαριστήσει. Ο πλεονέκτης βασιλιάς ζήτησε από το Διόνυσο, ότι πιάνει να γίνεται χρυσάφι. Εκείνος ανταποκρίθηκε στην υπόσχεσή του, αλλά ο βασιλιάς παραλίγο να πεθάνει από την πείνα, αφού ότι άγγιζε γινόταν χρυσός. Με δάκρυα παρακάλεσε το Διόνυσο να τον απαλλάξει απ’αυτό το πραγματικά αχάριστο δώρο κι ο θεός τον συμβούλεψε να πλυθεί στα νερά του Πακτωλού ποταμού.
Με αυτό τον μύθο εξηγούσαν οι αρχαίοι πώς ο ποταμός αυτός περιείχε ψήγματα χρυσού. Μολονότι από την εποχή του Στράβωνα είχαν ήδη εξαντληθεί, ο Πακτωλός διατήρησε τη φήμη του και το συμβολισμό του ως πλούσια πηγή υλικών αγαθών.
