Πληρώνω τη νύφη
(Το παρόν αποτελεί ακριβές απόσπασμα από το βιβλίο της Κας Γιολάντα Τσορώνη – Γεωργιάδη, με τίτλο «γιατί το λέμε έτσι…», Εκδόσεις ΩΡΙΩΝ, 2007).
Παλαιότερα, σε πολλά μέρη της Ελλάδας, οι γονείς όχι μόνο δεν προίκιζαν τα κορίτσια τους, αλλά για να τα δώσουν σε γαμπρούς ζητούσαν, ανάλογα με την ομορφιά και τ’άλλα προσόντα των θυγατέρων τους, χρήματα ή ζώα. Τι περισσότερες φορές όμως, την προίκα δεν την πλήρωναν οι γαμπροί, αφού ως νέοι δεν είχαν την οικονομική άνεση, αλλά οι πατεράδες τους ή άλλοι πλούσιοι συγγενείς.
Αυτοί οι άλλοι λοιπόν, πλήρωναν τη νύφη, έδιναν δηλαδή ότι ζητούσε ο πατέρας της, γινόταν ο γάμος αλλά οι ίδιοι δεν είχαν κανένα όφελος. Από την παλαιά αυτή συνήθεια έμεινε η φράση “πληρώνω τη νύφη” να σημαίνει ότι υφίσταμαι τις συνέπειες από επιλογές, παραλείψεις ή λάθη άλλων.
