Νέμεσις
(Το παρόν αποτελεί ακριβές απόσπασμα από το βιβλίο της Κας Γιολάντα Τσορώνη – Γεωργιάδη, με τίτλο «γιατί το λέμε έτσι…», Εκδόσεις ΩΡΙΩΝ, 2007).
Η λέξη σήμερα χρησιμοποιείται με την έννοια της θείας δίκης, της τιμωρίας, της δίκαιης αγανάκτησης και της απονομής του πρέποντος (προέρχεται από το νέμω=απονέμω αυτό που αρμόζει στον καθένα).
Η Νέμεσις, κατά την αρχαιότητα, ήταν θεότης τιμωρός κάθε αντινομίας, εγγυητής των συμφωνιών, προστάτης της συμμετρίας και της τάξης, η προσωποποίηση της θείας αγανάκτησης εναντίον κάθε ανθρώπινης αλαζονείας, συμπεριλαμβανομένης και της υπέρμετρης ευτυχίας. Σε πανάρχαια ξόανα φέρει ως σύμβολα τον πήχυ και το χαλινάρι (μέτρο απόδοσης τιμωρίας και απειλή χαλιναγωγήσεως των ανθρώπων). Αναφέρεται από τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τους τραγικούς ποιητές, τον Πίνδαρο, τον Αριστοτέλη κ.ά.
